Αγάπη & Μίσος…

                                                                         

Οι άνθρωποι, είναι παράξενα όντα…
Αγαπάνε και μισούν με το ίδιο πάθος, με την ίδια ένταση, με τον ίδιο τρόπο…
Και κάθε στιγμή είναι σε θέση να δώσουν και τη ζωή τους γι’ αυτό το πάθος τους…
Είναι σε θέση να πληρώσουν τίμημα βαρύ, για να πουν ότι ‘αγάπησαν’ ή ‘μίσησαν’…
Με δεδομένο ότι για το μίσος μπορείς να εγκληματήσεις, για την αγάπη μπορείς να κάνεις το ίδιο…
Πόσα εγκλήματα έχουν διαπραχθεί στο όνομά της;;;
Πόσες ζωές έχουν καταστραφεί για την απόδειξή της;;;
Κι’ όμως, πιστεύουμε ότι η ‘αγάπη’ είναι ευγενές συναίσθημα, ενώ το μίσος είναι πρωτόγονο…
Στην μάχη της επιβίωσης, δεν υπάρχουν πρωτόγονα και ευγενή συναισθήματα…
Υπάρχει μόνο ζωή ή θάνατος…
Μέλλον ή παρελθόν…
Τίποτε άλλο…
Η αγάπη και το μίσος δίνουν ακριβώς τα ίδια αποτελέσματα στην αρένα της επιβίωσης…
Ζωή ή θάνατος…
Μέλλον ή παρελθόν…
Διαλέγεις και παίρνεις…
Απλά, σαν άνθρωποι μπορούμε να δεχτούμε πιο εύκολα το συναίσθημα της ‘αγάπης’…
Ίσως, γιατί στην αρχή του δεν μας πονάει τόσο πολύ…
Ίσως, γιατί δεν καταλαβαίνουμε πότε μας πονάει…
Ίσως, γιατί εμείς μεγαλώσαμε για να ‘αγαπάμε’…
Ενώ με το μίσος ξεκινάμε αντίστροφα…
Ο πόνος μας έρχεται αμέσως…
Με το χρόνο απαλύνει και χάνεται…
Όμως, πάντα θυμόμαστε αυτή την πρώτη επαφή μας μαζί του…
Πάντα θυμόμαστε τον πόνο που μας προκάλεσε…
Και το αποκηρύττουμε…
Και το διώχνουμε…
Όσο μπορούμε βέβαια…
Αγαπημένο τους χρώμα, το κόκκινο…
Το κόκκινο της φωτιάς…
Σαν τη φωτιά που καίει από τη δύναμη του συναισθήματος…

Αγαπάμε ή μισούμε περισσότερο;;;