Σήμερα, έκλεψα.....

Σήμερα, έκλεψα ένα σου γέλιο. Συγχώρα με. Δεν ήταν στις προθέσεις μου, αλλά όταν το είδα να βγαίνει στα χείλη σου δεν άντεξα. Άπλωσα τα φύλλα της καρδιάς μου και του είπα να έρθει να κάτσει επάνω τους. Αμέσως, τα δίπλωσα και τα ξανάκρυψα. Μη φοβάσαι. Το γέλιο σου είναι σε καλά χέρια. Σε μέρος ζεστό, καθαρό και ήρεμο. Αν το νοιώθεις να κουνιέται και να ακούει συστηματικούς και επαναλαμβανόμενους θορύβους, εύχομαι να καταλάβεις ότι είναι οι χτύποι της καρδιάς μου που χτυπάνε για σένα.


Σήμερα, έκλεψα ένα σου δάκρυ. Θέλω να συγχωρέσεις τον εγωισμό μου να θέλω να σου κλέβω καθετί που σε πονάει. Το έβλεπα να κυλάει στο πρόσωπό σου και φοβήθηκα ότι θα σου το χαρακώσει. Δεν άντεξα. Άπλωσα τον αντίχειρά μου και το μάζεψα. Στην αρχή με έκαψε. Μετά το συνήθισα. Και με συνήθισε και εκείνο. Τώρα πια θα κλαις επάνω στα χέρια μου. Αυτά δεν έχουν ανάγκη. Έχουν ήδη χαρακιές. Αυλάκια για να κυλάν καλύτερα τα δάκρυά σου. Πότιζέ τα όποτε νοιώθεις βαριά την ψυχή σου. Δεν θα βαρυγκωμήσουν ποτέ.

Σήμερα, έκλεψα ένα σου φιλί. Ή μάλλον, για να ακριβολογούμε, σήμερα πόθησα, ζήτησα και πήρα ένα σου φιλί. Καλά δεν έκανα;

( Pierre Farel)