Περίεργο, βρέχει στους χωρισμούς, πάντοτε βρέχει.
Όλα τα βλέπεις να τρεμίζουν δυσδιάκριτα
πίσω από `να τζάμι
που το κτυπάει ανήλεη η βροχή.
Κάνεις να το σκουπήσεις
μα το νερό,
αμέσως πάνω απ` το άλλο το νερό
όλο και το θαμπώνει πιο πολύ καθώς απομακρύνεται στο δρόμο
έν` απολύτως ακαθόριστο περίγραμμα
και να! θολό, που κοντοστέκει λίγο
πριν διαλυθεί μες στη βροχή.
Βρέχει στους χωρισμούς.
Ακόμα και ν` αστράφτει κάτω από το φως,
ο κόσμος όλος.
Περίεργο! Βρέχει,
πάντοτε βρέχει.
Σταύρος Βαβούρης.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου