Όσο με αγάπησες ,τόσο σε πρόδωσα
Όσο με άφηνες τόσο σε άφηνα
Και όσο με μίσησες με έχω μισήσει
Κλείνω τα μάτια και βλέπω το αύριο
Και είναι ένα αύριο δίχως εικόνες
Ίσως να ζει η αγάπη μεθαύριο
Ίσως περάσουν και αυτοί οι χειμώνες
Είναι χλωμό του ουρανού το στερέωμα
Και τούτη η πόλη φαρμάκι να στάζει
Έχω πια χάσει καιρό το δικαίωμα
Να σε αντικρίζω καθώς θα χαράζει...
2 σχόλια:
Η αγάπη έχει ζωή
και τρέφεται ανάμεσα, στους και απο τους δυο για να είναι ζωντανή.
Αν σταματήσει να τρέφεται πεθαίνει
και μπαίνει μέρος της στο ραφάκι
με τις αναμνήσεις.
Πως μπορείς να μισήσεις κάποιον
που αγάπησες;
Τον αγάπησες μάλλον ως άνθρωπο
απλά που δεν ήθελες το κακό του.
(όπως κοινώς κανείς δεν εύχεται το κακό του άλλου)
Δεν ένιωσες αγάπη μεσα σου ώς
"ο άνθρωπός" σου.
Κάποιος δεν αγάπησε ...
Κάποιος δεν ένιωσε ...
Κάποιος δεν μοίρασε συναίσθημα στην ουσία και όχι μόνο σε έναν ενθουσιασμό...
"Προδωσία" και "Μίσος"
Άλλη αγάπη αυτή ...
Καλησπέρα.
Καλησπέρα Νικόλα
συμφωνώ μαζί σου κάποιος δεν ένιωσε, κάποιος δεν αγάπησε, δίνοντας σου όμως ελπίδες...ελπίδες που έπεσαν στο κενό....
Όσο για το μίσος που λες φυσικά και δεν μισείς τον άνθρωπο που αγάπησες (εκείνος όμως δεν σε αγάπησε....απλά υπήρχε...με αποτέλεσμα να σου μαυρίσει την ψυχή).
Να έχεις ένα υπέροχο βράδυ
Φιλιά!!!
Δημοσίευση σχολίου