Πέμπτη 31 Δεκεμβρίου 2009

Αποχαιρετιστήρια Επιστολή...

"Αν ο Θεός ξεχνούσε για μια στιγμή ότι είμαι μια μαριονέτα φτιαγμένη από κουρέλια και μου χάριένα κομμάτι ζωή, ίσως δεν θα έλεγα όλα αυτά που σκέφτομαι, αλλά σίγουρα θα σκεφτόμουν όλα αυτά που λέω εδώ.
Θα έδινα αξία στα πράγματα, όχι γι' αυτό που αξίζουν, αλλά γι' αυτό που σημαίνουν.
Θα κοιμόμουν λίγο, θα ονειρευόμουν πιο πολύ, γιατί για κάθε λεπτό που κλείνουμε τα μάτια, χάνουμε εξήντα δευτερόλεπτα φως. Θα συνέχιζα όταν οι άλλοι σταματούσαν, θα ξυπνούσα όταν οι άλλοι κοιμόταν. Θα άκουγα όταν οι άλλοι μιλούσαν και πόσο θα απολάμβανα ένα ωραίο παγωτό σοκολάτα!
Αν ο Θεός μου δώριζε ένα κομμάτι ζωή, θα ντυνόμουν λιτά, θα ξάπλωνα μπρούμυτα στον ήλιο, αφήνοντας ακάλυπτο όχι μόνο το σώμα αλλά και την ψυχή μου.
Θεέ μου, αν μπορούσα, θα έγραφα το μίσος μου πάνω στον πάγο και θα περίμενα να βγει ο ήλιος. Θα ζωγράφιζα μ' ένα όνειρο του Βαν Γκογκ πάνω στα άστρα ένα ποίημα του Μπενεντέτι κι ένα τραγούδι του Σερράτ θα ήταν η σερενάτα που θα χάριζα στη σελήνη. Θα πότιζα με τα δάκρια μου τα τριαντάφυλλα, για να νοιώσω τον πόνο από τ' αγκάθια τους και το κοκκινωπό φιλί των πετάλων τους...
Θεέ μου, αν είχα ένα κομμάτι ζωή... Δεν θα άφηνα να περάσει ούτε μία μέρα χωρίς να πω στους ανθρώπους ότι αγαπώ, ότι τους αγαπώ. Θα έκανα κάθε άνδρα και γυναίκα να πιστέψουν ότι είναι οι αγαπητοί μου και θα ζούσα ερωτευμένος με τον έρωτα.
Στους ανθρώπους θα έδειχνα πόσο λάθος κάνουν να νομίζουν ότι παύουν να ερωτεύονται όταν γερνούν, χωρίς να καταλαβαίνουν ότι γερνούν όταν παύουν να ερωτεύονται! Στο μικρό παιδί θα έδινα φτερά, αλλά θα το άφηνα να μάθει μόνο του να πετάει. Στους γέρους θα έδειχνα ότι το θάνατο δεν τον φέρνουν τα γηρατειά αλλά η λήθη. Έμαθα τόσα πράγματα από σας, τους ανθρώπους... Έμαθα πως όλοι θέλουν να ζήσουν στην κορυφή του βουνού, χωρίς να γνωρίζουν ότι η αληθινή ευτυχία βρίσκεται στον τρόπο που κατεβαίνεις την απόκρημνη πλαγιά. Έμαθα πως όταν το νεογέννητο σφίγγει στη μικρή παλάμη του, για πρώτη φορά, το δάχτυλο του πατέρα του, το αιχμαλωτίζει για πάντα.
Έμαθα πως ο άνθρωπος δικαιούται να κοιτά τον άλλον από ψηλά μόνο όταν πρέπει να τον βοηθήσει να σηκωθεί. Είναι τόσα πολλά τα πράγματα που μπόρεσα να μάθω από σας, αλλά δεν θα χρησιμεύσουν αλήθεια πολύ, γιατί όταν θα με κρατούν κλεισμένο μέσα σ' αυτή τη βαλίτσα, δυστυχώς θα πεθαίνω.
Να λες πάντα αυτό που νιώθεις και να κάνεις πάντα αυτό που σκέφτεσαι. Αν ήξερα ότι σήμερα θα ήταν η τελευταία φορά που θα σ' έβλεπα να κοιμάσαι, θα σ' αγκάλιαζα σφιχτά και θα προσευχόμουν στον Κύριο για να μπορέσω να γίνω ο φύλακας της ψυχής σου. Αν ήξερα ότι αυτή θα ήταν η τελευταία φορά που θα σ' έβλεπα να βγαίνεις απ' την πόρτα, θα σ' αγκάλιαζα και θα σου 'δινα ένα φιλί και θα σε φώναζα ξανά για να σου δώσω κι άλλα. Αν ήξερα ότι αυτή θα ήταν η τελευταία φορά που θα άκουγα τη φωνή σου, θα ηχογραφούσα κάθε σου λέξη για να μπορώ να τις ακούω ξανά και ξανά. Αν ήξερα ότι αυτές θα ήταν οι τελευταίες στιγμές που σ' έβλεπα, θα έλεγα "σ' αγαπώ" και δεν θα υπέθετα, ανόητα, ότι το ξέρεις ήδη.
Υπάρχει πάντα ένα αύριο και η ζωή μάς δίνει κι άλλες ευκαιρίες για να κάνουμε τα πράγματα όπως πρέπει, αλλά σε περίπτωση που κάνω λάθος και μας μένει μόνο το σήμερα, θα 'θελα να σου πω πόσο σ' αγαπώ κι ότι ποτέ δεν θα σε ξεχάσω.
Το αύριο δεν το έχει εξασφαλίσει κανείς, είτε νέος είτε γέρος. Σήμερα μπορεί να είναι η τελευταία φορά που βλέπεις τους ανθρώπους που αγαπάς. Γι' αυτό μην περιμένεις άλλο, κάν' το σήμερα, γιατί αν το αύριο δεν έρθει ποτέ, θα μετανιώσεις σίγουρα για τη μέρα που δεν βρήκες χρόνο για ένα χαμόγελο, μια αγκαλιά, ένα φιλί και ήσουν πολύ απασχολημένος για να κάνεις πράξη μια τελευταία τους επιθυμία. Κράτα αυτούς που αγαπάς κοντά σου, πες τους ψιθυριστά πόσο πολύ τους χρειάζεσαι, αγάπα τους και φέρσου τους καλά, βρες χρόνο για να τους πεις "συγνώμη", "συγχώρεσέ με", "σε παρακαλώ", "ευχαριστώ" κι όλα τα λόγια αγάπης που ξέρεις.
Κανείς δεν θα σε θυμάται για τις κρυφές σου σκέψεις. Ζήτα απ' τον Κύριο τη δύναμη και τη σοφία για να τις εκφράσεις. Δείξε στους φίλους σου τι σημαίνουν για σένα."

Ο Gabriel Garcia Marquez είναι από τους μεγαλύτερους λατινοαμερικάνους συγγραφείς του προηγούμενου αιώνα.

Δευτέρα 28 Δεκεμβρίου 2009

ΣΒΗΣΕ ΤΑ ΜΑΤΙΑ ΜΟΥ…

Σβήσε τα μάτια μου· μπορώ να σε κοιτάζω,
τ' αυτιά μου σφράγισέ τα, να σ' ακούω μπορώ.
Χωρίς τα πόδια μου μπορώ να 'ρθω σ' εσένα,
και δίχως στόμα, θα μπορώ να σε παρακαλώ.
Κόψε τα χέρια μου, θα σε σφιχταγκαλιάζω,
σαν να ήταν χέρια, όμοια καλά, με την καρδιά.
Σταμάτησέ μου την καρδιά, και θα καρδιοχτυπώ
με το κεφάλι.
Κι αν κάμεις το κεφάλι μου σύντριμμα, στάχτη, εγώ
μέσα στο αίμα μου θα σ' έχω πάλι.

μτφρ. Κωστής Παλαμάς

Σε ευχαριστώ......

Σάββατο 26 Δεκεμβρίου 2009

ΦΕΥΓΩ..


Φεύγω…
Αλλάζω…
Ανατρέπω όσα είχα μέχρι τώρα.
Έτσι πρέπει να γίνει. '
Είχα ένα όνειρο. Ακόμα το έχω.
Όμως τι αφήνω πίσω μου. Ίσως πολλά, ίσως και τίποτα.
Ερωτηματικά που μένουν ερωτηματικά και απλά περιμένουν το χρόνο να δείξει.
Φιλίες. Μάλλον δυνατές, μάλλον τυχαίες.
Ανθρώπους. Άνθρωποι που με ζητάνε και ζητάω. Ψάχνω και με ψάχνουν.
Μα αυτό που αφήνω πίσω μου είναι οι δρόμοι. Δρόμοι σκοτεινοί που οδηγούν σε λεωφόρο. Στενά που οδηγούν σε τοίχο….
Ίσως να μην αφήνω και τίποτα πίσω μου. Ίσως τα κουβαλάω μέσα μου…. Ίσως τα ρίξω ένα, ένα κάτω ώστε να βρω το δρόμο της επιστροφής.
Γιατί είναι ωραίο να φεύγεις, όταν ξέρεις ότι κάπου θα γυρίσεις, όταν..κάποτε..ίσως..

Μακριά λοιπόν από όσα με πλήγωσαν και από όσους με πλήγωσαν…
Καινούργια χρονιά……… καινούργια αρχή…….

Παρασκευή 18 Δεκεμβρίου 2009

ΜΟΝΙΜΩΣ Kenneth Koch

Κάποια μέρα τα Ουσιαστικά συγκεντρώθηκαν στον δρόμο.
Ένα επίθετο, μια σκοτεινή ομορφιά, πέρασε από κει.
Τα Ουσιαστικά γοητεύτηκαν, συγκινήθηκαν, έγιναν κάτι άλλο.
Την επόμενη μέρα ήρθε ένα Ρήμα και δημιούργησε την πρόταση.

Κάθε πρόταση λέει κάτι - για παράδειγμα, «Αν και ήταν σκοτεινή
και βροχερή μέρα όταν πέρασε το Επίθετο, θα θυμάμαι την αγνή
και γλυκιά έκφραση στο πρόσωπό της ως τη μέρα που θα φύγω
για πάντα από την πράσινη, αποδοτική γη.»
Ή, «Αντρέα, κλείνεις σε παρακαλώ το παράθυρο;»
Ή, για παράδειγμα, «Σ' ευχαριστώ, η ροζ γλάστρα στο περβάζι
του παραθύρου άλλαξε πρόσφατα χρώμα προς το ανοιχτό κίτρινο,
εξαιτίας της ζέστης από το εργαστήριο βραστήρων που βρίσκεται
εδώ κοντά.»

Την άνοιξη οι Προτάσεις και τα Ουσιαστικά ξάπλωσαν σιωπηλά
στο χορτάρι.
Εδώ και εκεί ακουγόταν κάποιος μοναχικός Σύνδεσμος που φώναζε,
«Και! Αλλά!»
Το Επίθετο όμως δεν εμφανίστηκε.

Όπως χάνεται το επίθετο στην πρόταση,
χάνομαι και 'γω στα μάτια σου, τα αυτιά σου, τη μύτη σου, τον
λαιμό σου-
Μ' έχεις μαγέψει μ' ένα φιλί
που μόνο αν καταστραφεί η γλώσσα θα σβήσει.

μτφρ. Βασίλης Παπαγεωργίου

Πέμπτη 17 Δεκεμβρίου 2009


Χρόνια πολλά, χρόνια καλά. Με υγεία και ευτυχία. Και σύνεση και στοργή για τα πράγματα που αξίζουν, για τα πράγματα που μας αξίζουν. Να είστε όλοι καλά. Να γεμίζει η ζωή σας από σημαντικά αισθήματα.

Και πάλι, Χρόνια Καλά…

Τρίτη 15 Δεκεμβρίου 2009

ΚΑΘΩΣ Η ΟΜΙΧΛΗ ΣΗΜΑΔΙΑ ΔΕΝ ΑΦΗΝΕΙ - Leonard Cohen

Καθώς η ομίχλη σημάδια δεν αφήνει
στο βαθυπράσινο το λόφο πάνω,
έτσι σημάδια δεν αφήνει και το σώμα μου
πάνω σου, ούτε ποτέ θ' αφήσει.

Όταν γεράκι κι άνεμος συναντηθούν
μετά τι τους απομένει;
έτσι εσύ κι εγώ συναντιόμαστε,
γυρίζουμε ύστερα, αποκοιμιόμαστε μετά.

Καθώς αντέχουν πολλές νύχτες
χωρίς φεγγάρι ή άστρο
έτσι κι εμείς θα το υπομείνουμε
αν φύγει ο ένας μας μακριά.

μτφρ. Ανδρέας Αγγελάκης

Υ.Γ. Σε ευχάριστω Παρείσακτε...

Σάββατο 12 Δεκεμβρίου 2009

ΝΥΚΤΕΡΙΝΟΣ ΔΙΑΛΟΓΙΣΜΟΣ...

Fantasy Images Fantasy Pictures Funny Pics
Σαν καταλαγιάσουν οι θόρυβοι
της ημέρας που πιότερο κραυγές απελπισίας λες και είναι παρά χρώματα
στη χαμένη ταυτότητα των προσώπων.

Μα τόση βιασύνη! Να φτάσουμε που;
Πιάσε ένα θόρυβο και τεμάχισέ τον σε ήχους. Δες τι έχει μέσα και κάνε μια σύνθεση.
Αγωνία
Βιασύνη
Γαμήσι

Και τι άλλο, συνέχισε...
Δηλητήριο
Εγκλεισμό
Ζαλίκι

Και τι άλλο, ψάξε λιγάκι βαθύτερα...
Θλίψη
Ιδροκόπι
Καθήλωση
Λάβωμα
Μαρτύριο

Να λοιπόν που έπιασες ένα θόρυβο ημερινό και τον χώρισες σε δώδεκα ήχους.
Μπορείς τώρα να κάνεις μια σύνθεση;

Το περιβάλλον μολύνετε με τους ρύπους αυτούς. Μόλυνση δεν είναι μόνο
οι καμινάδες εργοστασίων και τα σκουπίδια στο δρόμο
μα κι ο αιθέρας της ψυχής που πια δεν έχει ρυθμό.

Αν ερχόμουν από μια διάσταση άλλη έναν πέμπτο ορίζοντα
θα νόμιζα πως οι άνθρωποι εκδικούνται τη φύση
μα θα μου πεις ήτανε πάντοτε η επιμήθεια το σκάφος
για να σπουδάζει ο άνθρωπος της ζωής του το λάθος.
.........

Γιώργος Πολίδης

Πέμπτη 3 Δεκεμβρίου 2009

ΖΕΝ...


Καρδιά μου......

Να αγαπάς δεν είναι τίποτα...
Να αγαπιέσαι είναι κάτι...
Να αγαπάς και να αγαπιέσαι είναι το ΠΑΝ!!!
Free Image Hosting Glitter Pics Photo Sharing

Η αγάπη δεν πεθαίνει ποτέ, εκτός…
Εκτός κι αν αποφασίσεις να την πεθάνεις εσύ....

Κρίμα που επέλεξες να την πεθάνεις...

Τετάρτη 2 Δεκεμβρίου 2009

Περίεργο βρέχει στους χωρισμούς...


Περίεργο, βρέχει στους χωρισμούς, πάντοτε βρέχει.


Όλα τα βλέπεις να τρεμίζουν δυσδιάκριτα
πίσω από `να τζάμι
που το κτυπάει ανήλεη η βροχή.
Κάνεις να το σκουπήσεις
μα το νερό,
αμέσως πάνω απ` το άλλο το νερό
όλο και το θαμπώνει πιο πολύ
καθώς απομακρύνεται στο δρόμο
έν` απολύτως ακαθόριστο περίγραμμα
και να! θολό, που κοντοστέκει λίγο
πριν διαλυθεί μες στη βροχή.

Βρέχει στους χωρισμούς.
Ακόμα και ν` αστράφτει κάτω από το φως,
ο κόσμος όλος.

Περίεργο! Βρέχει,
πάντοτε βρέχει.

Σταύρος Βαβούρης.

Σήμερα, έκλεψα.....

Free Image Hosting View Photos Funny Pics

Σήμερα, έκλεψα ένα σου γέλιο. Συγχώρα με. Δεν ήταν στις προθέσεις μου, αλλά όταν το είδα να βγαίνει στα χείλη σου δεν άντεξα. Άπλωσα τα φύλλα της καρδιάς μου και του είπα να έρθει να κάτσει επάνω τους. Αμέσως, τα δίπλωσα και τα ξανάκρυψα. Μη φοβάσαι. Το γέλιο σου είναι σε καλά χέρια. Σε μέρος ζεστό, καθαρό και ήρεμο. Αν το νοιώθεις να κουνιέται και να ακούει συστηματικούς και επαναλαμβανόμενους θορύβους, εύχομαι να καταλάβεις ότι είναι οι χτύποι της καρδιάς μου που χτυπάνε για σένα.


Σήμερα, έκλεψα ένα σου δάκρυ. Θέλω να συγχωρέσεις τον εγωισμό μου να θέλω να σου κλέβω καθετί που σε πονάει. Το έβλεπα να κυλάει στο πρόσωπό σου και φοβήθηκα ότι θα σου το χαρακώσει. Δεν άντεξα. Άπλωσα τον αντίχειρά μου και το μάζεψα. Στην αρχή με έκαψε. Μετά το συνήθισα. Και με συνήθισε και εκείνο. Τώρα πια θα κλαις επάνω στα χέρια μου. Αυτά δεν έχουν ανάγκη. Έχουν ήδη χαρακιές. Αυλάκια για να κυλάν καλύτερα τα δάκρυά σου. Πότιζέ τα όποτε νοιώθεις βαριά την ψυχή σου. Δεν θα βαρυγκωμήσουν ποτέ.

Σήμερα, έκλεψα ένα σου φιλί. Ή μάλλον, για να ακριβολογούμε, σήμερα πόθησα, ζήτησα και πήρα ένα σου φιλί. Καλά δεν έκανα;

( Pierre Farel)